Streef niet naar perfectie, zet de eerste stap!

Start before you're ready, heb ik al in diverse webinars en trainingen over het opzetten van een eigen bedrijf of aan de slag gaan met je eigen missie, gehoord. Al jaren heb ik van binnen wel het gevoel dat ik er klaar voor ben. Waarom blijft die eerste stap dan steeds uit? Aan ideeën geen gebrek, maar aan tijd des te meer. Of is dat een excuus? Voor iemand als ik die veel verantwoordelijkheidsgevoel heeft, voelt dat niet zo. Prioriteit geven aan iets wat voor mij persoonlijk belangrijk is, is soms moeilijk voor mij. Andere mensen helpen of zorgen dat alle verplichtingen op het werk goed zijn volbracht, lijkt altijd urgenter te zijn. En als je dan eindelijk een rustmoment hebt, is de energie op. Ook is het lastig de focus te vinden in de wirwar van alle ingevingen die ik wekelijks en soms dagelijks krijg. Volgeschreven boekjes en kladblaadjes zijn op meerdere plekken in het huis te vinden naast alle notities die in mijn telefoon opgeslagen liggen. Waarom is het zo moeilijk om ergens mee te beginnen?

Perfectionisme

In de eerste plaats huist er in mij een onverbeterlijke perfectionist, die telkens genoeg redenen kan aandragen om het niet te doen. “Dit is niet goed genoeg. Dat kan veel beter. Misschien moet je het nog even laten liggen. Wat zullen anderen wel niet denken? “ Naast deze perfectionist, zit ook nog eens een pittige criticus, die er erg van houdt om te zeggen (of soms zelfs te schreeuwen): “Dit kun jij toch niet, wat heeft het voor zin”.

Ervaring opdoen

Om nieuwe dingen te ondernemen, zul je eerst ervaring moeten opdoen door het gewoon te proberen. Het zal niet altijd meteen goed gaan en je zult fouten maken of later inzien dat het misschien beter kan. Als ik terugdenk aan mijn eerste lessen, kan ik mezelf ook zien klungelen en bekruipt me soms lichte schaamte. Hoewel ik als docent heel goed weet, dat je ergens moet beginnen en dat ik dat mijn studenten natuurlijk ook regelmatig voorhoudt, waarom spelen die perfectionist en criticus dan soms zo op de voorgrond?

Angst

Ze houden je tegen in wat je eigenlijk graag zou willen doen. Zonde! Nu zal dit voor ieder ander verschillende redenen hebben. Een grote onderliggende factor is angst. Angst voor kritiek en afwijzing. Als je het graag goed wilt doen, is het moeilijk om kritiek te ontvangen.

Zelfs goedbedoelde feedback kan lastig zijn, terwijl je daar juist van kunt groeien. Of is het de drang naar waardering en bevestiging? Als je iets goed doet en daar waardering voor krijgt dan creëer je voor jezelf ook een soort veiligheid. Door bewondering en lof kun je je eigen ego weer iets opvijzelen. Het geeft je het gevoel dat je er toedoet.

Comfortzone

Vaak vergelijk je jezelf in je hoofd met anderen en is de conclusie dat de weg die je te gaan hebt nog te lang is en dat je er beter helemaal niet aan kunt beginnen. Uit je comfortzone treden, vergt moed en het kost energie om de negatieve gedachtepatronen te doorbreken.

Het is eigenlijk een spagaat waar je in zit. Een angst voor kritiek, maar de wens voor waardering wat jij te brengen hebt. Daarom is het zo belangrijk om te weten waarom je bepaalde dingen doet. Het uitgangspunt zou moeten zijn, dat je het voor jezelf doet. Dat je ergens voelt dat je iets te doen of te zeggen hebt, terwijl je misschien nog niet helemaal kunt overzien wat dat precies is.

Gewoon doen

Afgelopen jaren heb ik veel inspirerende mensen leren kennen, die ook dezelfde worstelingen ervaren, maar die er toch gewoon voor gaan. De angst en onzekerheid mag er gewoon zijn. Ik sta mezelf ook steeds meer toe om het gewoon maar te doen. Ik word steeds bewuster, dat er andere delen in mij zijn die ook ruimte mogen innemen, ondanks het feit dat het nieuw en spannend is.

Tadaa! Daar is hij dan: mijn eerste blog voor mijn nieuwe website. Lang niet perfect, maar toch een eerste poging om mijn gedachten met jou te delen. Perfectionist en criticus zijn momenteel niet zo happy, maar de optimist en het spelende kind in mij vieren momenteel een feestje.